Yeraltı Radarı veya genel adıyla Jeoradar ( GPR: Ground Penetrating Radar ) yöntemi, yakın yüzey araştırmalar için kullanılan yüksek frekanslı elektromanyetik prensip ile çalışan bir jeofizik yöntemdir. Yakın yüzey tanımı özellikle jeoteknik çalışmalar düşünüldüğünde yapı duvar – taban – tavan araştırmalarından ( 0 – 2 metre arası girişim derinliğinden ) derin yeraltı suyu ve maden haritalama ( 0 – 90 metre ) derinliklerini kapsayacak şekilde değişkendir. Yeraltı Radarı, UHF / VHF frekanslarında ( mikrodalga / microwave bandında ) elektromanyetik ( EM ) yayılım kullanarak ölçü alır.
Demiryolları / Tünel ortamlarında kullanılabilmektedir. Ayrıca gömülü veya günışığına çıkmış arkeolojik yapı ve eserlerin hasarsız / tahribatsız test ve tespit edilmesinde ( Nondestructive Testing ) tüm dünyada sıklıkla başvurulan en önemli jeofizik yöntemlerden biridir. Jeoradar yöntemi başlıca yapısal araştırmalarda toprak stratigrafisinin ve jeolojik kesitlerin ortaya çıkarılmasında ( Davis and Annan, 1989; Daniels, 2004 ), yüzeye yakın jeolojik birimlerin tespitinde ( Daniels, 2004 ), fay, kırık ve çatlakların haritalanmasında ( Green, 2003 ), yeraltı karstik boşluklarının aranmasında ( Davis and Annan, 1989 ), yeraltı su dağılımı ve seviyesinin tespitinde ( Harari, 1996; Aspiron and Aigner, 1999 ), yüzeye yakın sıvı hidrokarbon aramalarında ( Changryol et al., 2000 ) kullanılır. Bununla birlikte arkeolojik çalışmalarda tapınak, mezar, duvar, temel v.b. alanlarda kullanılır.